Савганд ба шаб, он гоҳ ки чаҳонро бо торикиаш бипӯшад

ва савганд ба рӯз, он гоҳ ки ошкор шавад

ва савганд, ба он ки нару модаро биёфарид,

ки ҳосили кӯшишҳои шумо гуногун аст.

Аммо касе, ки бахшоишу парҳезгорӣ кард

ва он беҳтаринро тасдиқ кард (калимаи тайибаро),

пас барои биҳишт омодааш мекунем.

Аммо он кас кӣ бахиливу беэҳтиёҷӣ кард.

ва он беҳтаринро такзиб кард (дурӯғ баровард),

ӯро барои дӯзах омода месозем.

Ва чун ҳалокаш даррасад, дороияш ба ҳолаш фоида набахшад.

Ва он чӣ бар Мост, роҳнамоист.

Ва аз они Мост он ҷаҳону ин чаҳон.

Пас шуморо аз оташе, ки забона мезанад, метарсонам,

ҷуз аҳли бадбахтӣ ба он дарнаяфтад,

он ки дурӯғ баровард ва рӯйгардон шуд.

Ва парҳезгортарин мардумро аз он дур доранд,

он кӣ моли худ мебахшояд ва покӣ меҷӯяд.

Ва ҳеҷ касро бар (гардани) ӯ ҳаққе набошад, ки акнун мукофот хоҳад,

Ғайри ҷустани хушнудии Парвардигори баландмартабаи худ.

Ва ба зудӣ хушнуд шавад.