Тоҷики
Sorah Al-Fajr ( The Dawn )
Verses Number 30
Савганд ба сапедаи субҳ
ва савганд ба шабҳои даҳгона (даҳ шаби Зулҳиҷҷа)
ва савганд ба ҷуфту тоқ
ва савганд ба шаб, чун рӯй ба рафтан ниҳад.
Оё дар ин зикркардашудаҳо хирадмандро савгандҳои кофист?
Оё надидаӣ, ки Парвардигори ту бо қавми Од чӣ кард?
Бо Ирам, ки сутунҳо дошт?
Ва монанди он дар ҳеҷ шаҳре офарида нашуда буд.
Ва қавми Самуд, ки дар он водӣ сангро мебуриданд.
Ва қавми Фиръавн, он дорандаи мехҳо,
онҳо дар шаҳрҳо аз ҳад таҷовуз карданд
ва дар онҳо бисёр фасод карданд.
Ва Парвардигори ту тозиёнаи азобро бар сарашон фуруд овард.
Зеро Парвардигорат дар камингоҳ аст.
فَأَمَّا الإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ↓
Аммо одамӣ, чута Парвардигораш биёзмояд ва гиромиаш дорад ва неъматаш диҳад, мегӯяд: «Парвардигори ман маро гиромӣ дошт».
Ва чун биёзмоядаш ва ризқ бар ӯ танг гирад, мегӯяд: «Парвардигори ман маро хор сохт».
На чунон аст. Шумо ятимро гиромӣ намедоред
ва якдигарро ба таъом додани мискиш тарғиб намекунед
ва меросро ҳарисона мехӯред
ва молро фаровон дӯст доред.
Оре, чун замин шикаста шавад ва шикаста шавад
ва амри Парвардигори ту фаро расад ва фариштагон саф дар саф шаванд
ва дар он рӯз ҷаҳаннамро ҳозир оранд, одамӣ панд гирад. Ва чӣ ҷои панд гирифтан бошад?
Мегӯяд: «Эй кош ки барои ҳаёти ҷовидонаи худ пешопеш чизе мефиристодам».
Дар он рӯз касе чун азоби ӯ азоб накунад
ва монанди занҷири ӯ ба занҷир накашад.
Эй рӯҳи оромишёфта,
хушнуду писандида ба сӯи Парвардигорат бозгард
ва дар зумраи бандагони Ман дохил шав
ва ба биҳишти Ман дарой!